Dagdagelijks doodgewone dingen

ik hou van jou

ik leef

ik zing

als we die niet langer kunnen waarderen

wat heeft het dan nog zin

Elke ochtend de dag begroeten

ik lach

ik ween

ik ben

dagdagelijks doodgewone dingen

zoals ik er zovele ken

Mag ik een stukje met je delen

geniet

verlang

beleef

jouw dagdagelijks doodgewone dingen

wil ik omhelzen zolang ik leef

© 18-01-2006

Het krassen van mijn ziel

Groeven klonken

niet langer echt

spiegels van uilen

en vluchtende raven

vochten voor de overwinning

toen de zee zich wenend

teruggetrokken had

en ik doorheen

verzopen droefheid

een nieuwe dag begroette

De moeder van mijn dochter

gaf zich wenend over

aan de golven van haar wellust

en ik

kon enkel toezien

toen mijn hoop

afscheid nam

van het bruisend schuim

dat eens haar leven was

© 04-04-2006

My reason to live

You are my living reason
enlightening
at the doom of day
pulling me through when
everyone else
has washed my hopes away

Waiting at the end
of my fading nightmare
without asking questions
just reaching your hand
you smiled the last raindrop away
and opened the door
of long forgotten freedom
that I failed to understand

If ever should come a day
where clouds of understanding
will put aside
our freedom of mind
I shall not blink but proudly stand
and challenge whomever
as long as I’ll find
my reason to live

© 25-01-2007
(uit: Very simple expressions of very single moments)

The Winner takes it All 

Jij was voor mij de eerste

maar ik dus niet jouw laatste

je hebt de smaak te pakken

als een uitgehongerde vlinder

fladder je van bloem tot bloem

op zoek naar bloed

om je dorst te laven

het kan je blijkbaar niet schelen

dat je wrakken achterlaat

verbrande hoopjes hoop

door de wind uiteengedreven

en uitgespreid over ’t land

je glimlach wordt steeds maar breder

je vampierrode lippen roder

en telkens wanneer de nacht ontwaakt

vervoeg je die andere huilende wolven

enkel tevreden

wanneer het laatste greintje zelfrespect

begraven is 

The Winner takes it All

© 14-08-2005

(uit: Gitte’s zolder)

Toen

het onverharde pad
verscholen op het eind
door de mist
van gisteren

en ik
die een laatste herfsttwijg
doormidden brak

en keek
naar morgen
toen de tijd van toen
nog toekomst leek

© 06-11-2006

Into the Night

and when I stare at night
searching for stars
that never were
crumbling grains of sand
between the leaves
of a grinding knife

looking at love
that feeds on lies
as strangers walk by
into the shading
of my fading life

having said
what should have been
and having cursed
the truth I’ve seen
I rest my case
as known by sight
and disappear
into the night

© 15-11-2006 
(uit: Very simple expressions of very single moments)

No longer

no longer shall I crumble

to their sneering

if lecherous vampires

wallowing in the mud

of unfulfilled desires

fill up my loneliness

no longer shall I stumble

to the sheering

of broken sails

lost in the wind

ever claiming more

but never less

for the arrow I shot

never found an oak

the love I wanted

merely a stroke

© 04-08-2008

(uit: Very simple expressions of very single moments)

Verzadigd ongeloof

langs een achtergebleven golf

strompelt hij

voorovergebogen

het gelaat doorkerfd

weggevlucht

tussen versleten schouders

nog éénmaal heft

trots fier omhoog

vragend

hoopvol kijkend

naar een late meeuw

dan strompelt hij verder

het hoofd verborgen

terwijl een traan zich afvraagt

wanneer de pijn verdwijnt

die zijn hart deed wenen

stuiptrekkend verzadigd

van schrijnend ongeloof

© 05-01-2006